Afgelopen zaterdag mocht ik op veld 6 de wedstrijd FC Oegstgeest O17-2 – HVV O17-4 fluiten. Ruim voor die wedstrijd verwachtte ik eigenlijk al een appje dat het veld zou zijn afgekeurd en dat de wedstrijd afgelast zou zijn, het had tenslotte de gehele nacht en ochtend geregend en dan is veld 6 meestal als eerste aan de beurt om ‘eraf gegooid te worden’. Maar deze ochtend geen appje, dus in de stromende regen op het fietsje naar De Voscuyl, zigzaggend tussen de op zoek naar een parkeerplekje rijdende auto’s.
In het wedstrijdsecretariaat aangekomen, was uiteraard mijn eerste vraag: “Goedemorgen, gaat mijn wedstrijd op veld 6 gewoon door?”. “Vooralsnog wel, het was wel wat drassig her en der, maar er kon op gevoetbald worden” was de reactie van de consul. Dus prima, extra thermootje aan en op naar veld 6.
Daar aangekomen trof ik de jongens van HVV, die zich openlijk afvroegen of hier (veld 6) op gevoetbald moest. De HVV-coach beklaagde zich over het veld en vond het maar ‘armoe’. Het veld was gekeurd, de bal kon rollen en het beoordeelde het als verantwoord dat we zouden gaan spelen. Dat de jeugdige voetballertjes met hun roze of knalgele balletachtige voetbalschoenen het niet meer gewend zijn om in de stromende regen op het gras te ploeteren, is nog geen reden de wedstrijd af te gelasten.
Na een korte warming up startte om klokslag 12.15 uur de wedstrijd. Het was voor iedereen het eerste kwartier wennen, want te snel accelereren, stoppen of van richting veranderen betekende geheid een glijpartij. De HVV-jongens lieten met afkeurende woorden weten dit alles maar niks te vinden, zeker toen FC Oegstgeest met de wind in de rug eerder dan HVV gewend leek aan het lastig bespeelbare veld en daardoor de overhand kreeg en zelfs op voorsprong kwam. Toen HVV tweemaal achtereen in de opbouw de fout in ging en FC Oegstgeest dit meedogenloos afstrafte (3-0), begon het mopperen: “De volgende keer veeg je ‘m gewoon onderuit”. Dit werd door mij gehoord en kwam de speler op een vermaning te staan. Hij nam het emotieloos aan en kon hem weinig deren dat ze dan met 10 man verder moesten. Hij was er blijkbaar na 25 minuten al helemaal klaar mee.
Toen bij een corner de bal in eigen doel werd gewerkt en de ruststand op 4-0 werd gezet, was eigenlijk het hele HVV-team er wel zo’n beetje klaar mee. In de rust, teruglopend naar de kleedkamers hoorde ik de jongens klagen, hoe dit nou toch allemaal mogelijk was. In de rust kwam de HVV-coach vragen wat we met de tweede helft gingen doen, het antwoord op voorhand trachtend te beïnvloeden door te benadrukken dat het allemaal wel armoe was. Tsja het was inderdaad geen kunstgras en ja het regende nog steeds, maar het veld was nog steeds goedgekeurd dus met volle moed en nog steeds in de stromende regen, liepen we terug naar veld 6.
Nu had HVV de wind in de rug en binnen 10 minuten hadden ze er twee in liggen (4-2). Dat gaf de Hagenaars moed en ze gingen vol aan de bak, klaagden niet meer over de glijpartijen en soms leverde het zelfs een lach op als een speler een buikschuiver maakte en zijn tenue volledig met modder besmeurd zag. FC Oegstgeest had het in die fase moeilijk en HVV deed er een schepje bovenop. Opletten dus als scheidsrechter dat het allemaal binnen de perken bleef. Toen halverwege FC Oegstgeest een strafschop kreeg en ik besloot de keeper (arme jongen gleed uit en haakte de FC Oegstgeest aanvaller in het strafschopgebied) geen gele kaart te geven, had FC Oegstgeest de mogelijkheid de wedstrijd in het slot te gooien, maar de keeper (HVV speelde met een roulerende keeper, omdat geen van de spelers vaste keeper wil zijn) pakte de bal en daarmee had HVV nog steeds uitzicht op resultaat. Het werden 20 fantastische minuten voetbal, vol strijd en glijpartijen.
Het was bikkelen voor de jongens en met de koude wind en regen hadden de spieren het verdomd lastig, met af en toe en krampgevalletje tot gevolg. Ik was ondertussen ook doorweekt en voelde met de jongens mee als ze aan mij vroegen: “Scheids hoe lang nog?”. Maar uiteindelijk maakten we met z’n allen de 80 minuten vol.
Na het laatste fluitsignaal feliciteerde HVV FC Oegstgeest met de overwinning en bedankten en complimenteerden bijna alle spelers en de ‘die hard’ HVV- en FC Oegstgeest-ouders, die hadden staan koukleumen langs de kant, mij voor het in goede banen leiden van de wedstrijd. Eigenlijk allemaal hadden ze genoten, ondanks de kou, ondanks de regen ondanks veld 6. Of was het misschien wel dankzij ….
